21.12.2021 - Someday

Somedays I'm treading the water and feel like it's getting deep

Some nights I drown in the wade of the things that I think I need

Sometimes I feel incomplete

But you always say to me

You say someday when we're older

We'll be shining like we're gold,

Won't we? 

Someday when we're older

I'll be yours, and you'll be mine

Be happy 

Happy

You say someday when we're older

We won't worry 'bout the things that

We don't need 

Yeah, one day down the line

Before we both run out of time

You're gonna see

That someday we'll be all that we need

I've been the best, been the worst

Been a ghost in a crowded room 

I took a chance, took a turn, took a dive

And it led to you 

So many times that I wish we could be anywhere but here

So many times that I wish I could see what you see so clear, so clear

Mmh, someday down the line

Before we both run out of time

You're gonna see

That someday we'll be all that we need

I really hope that's true.

Love always,

Margaret

20.12.2021 - Lost

 Is anybody out there?

Is anybody listening?

Does anybody really know?

It's everything you wanted

It's everything you don't

It's one door swinging open

And one door swinging closed

Some prayers find an answer

Some prayers never know

Zawsze myślałam, że wiem czego chce. Ze wiem kim jestem i jak chce, żeby moje Zycie wyglądało. Dlaczego wiec czuje się tak zagubiona? W teorii powoli dążę do celu, do osiągniecia życia o jakim zawsze marzyłam, ale problem leży chyba w tym, że życie o jakim zawsze marzyłam to życie które myślałam ze chce, które by sprawiło ze inni będą myśleć ze idę w dobrym celu, ze robię to co powinna. Zaczynam sobie uświadamiać ze to nie jest życie, które chce, że nie wiem czego chce, albo wiem ale nie mam pojęcia jak to osiągnąć. Czuje się taka zagubiona, bo nagle sobie uświadomiłam ze kompletnie siebie zgubiłam przez ostatnie kilka lat, że nie jestem sobą, tylko namiastka osoby która byłam. Przez ostatnie kilka lat doswiadczylam tyle zmian, trudych decyzji, poznałam mase roznych ludzi i w tym wszystkim zgubulam gdzies siebie. Stalam się osoba która inni chcieli zebym była. Stracil czerpać radość z rzeczy które kochałam bo przestalam je robic, tlumilam emocje żeby nie być tym dziwakiem, żeby być normalna, żeby wszyscy mnie lubili i nie oceniali. I może to dzialo, może nie odstawalam od tłumu, ale znowu stalam się niewidzialan, tylko w innym stopniu. Nie widzialana bo taka sama jak inni, nie robiaca nic co by powodowalo ze się wyróżniam i ktoś może mnie oceniac. 

Nie wiem jak mam dalej zyc, wszystko jest takie skomplkowane, tesknie tak BARDZO za moim dawnym zyciem kiedy marzylam o tym zyciu, kiedy nie tesknilam ze ludzmi mi bilskimi bo. Wszyscy byli wokół mnie. Kiedy czułam milosc na która nie zwracałam uwagi, kiedy prawie wszystkie chwile były beztroskie i taki latwe w porównania do tych teraz. Z jednej strony tak bardzo chciałam bym wrocic i odzyskac to wszytsko co stracilam ale z drugiej nie chce wracac i tracic tego co zyskałam. Bo tak dużo straciłam przez ten caly czas, nie wszystko od razu, niektóre rzeczy powoli z czasem, ale tez tak dużo zyskałam, czego bym prawdopodobnie nie zyskala gdybym nie podjela tej decyzji jeśli bym nie zostawila tak dużo za soba. Jednakze coraz częściej czuje ze chce wrocicdo tego co zostawiłam, ze chce odzyskac przynajmniej czesc mojego starego zycia. 

Mówią ze z wiekiem przychodzi wiedza, i jak jesteś młody to myślisz ze to najglupsza rzecz jaka możesz usłyszeć, ze wszyscy starsi co tak ci mowia się myla bo ty już wiesz wyszystko. Ale z biegiem czasu nie mogę zaprzeczyć ze to sa najprawdziwsze słowa, z wiekiem dostrzegasz tak wiele rzeczy, tak wiele rzeczy na które nie zwacales uwagi, które przedtem nie były dla ciebie ważne, tak wiele rzeczy które teraz lamia ci serce jest za pozno żeby się o nich dowiedzieć teraz, bo czas na nie już minął. Odeszły kiedy ty myślałeś ze nie maja sensu, ze zawsze będzie czas do nich wrocic.

 Zycie mija ci przed oczami, dni przelatują przez palce. Chcesz żeby twoje życie się liczylo, spedzic kazda chwile ciesząc się nim i wykorzystując każdy dzień spelniajac marzenia ostoczony ludzmi którzy sa dla ciebie wazni. Ale minuty uciekają, dni zamianiaja się w tygodnie i wciąż myślisz zaraz będzie lepiej, albo tak musi być, może nie jest mi dane mieć to co chce i wciąż próbujesz w końcu wymislisz jak masz zyc, jak osiagnac to co chcesz. Co jest wlasciwa decyzja, czy nie popełniasz bledu, czy nie marnujesz tych minut których nigdy nie odzyskach.

I wish that heaven had visiting hours
So I could just swing by and ask your advice

Can we just talk a while until my worries disappear?
I'd tell you that I'm scared of turnin' out a failure

So much has changed since you've been away

I wish that heaven had visiting hours
And I would ask them if I could take you home
But I know what they'd say, that it's for the best

I keep thinking it would be so much easier if you would be still here, that you would tell me what I should do, that I wouldn't have to make all the hard decisions I had to make. I have so much questions that will never be answers, so many memories that I had to make without you. It will never be alright that you're not here and I will miss you forever, and I will tear up every time I hear a sentence that reminds me of you, but I realised that's how it's going to be forever. I will never not miss you especially as the years pass all the memories of you are becoming tinted and I'm thinking I can't remember what type of person you've been as I never cared that much as I was to young to understand at that time. But it's too late now, I will never get a chance to ask you even one question or tell you I love you and miss you more than I ever thought was possible.

Love always,

Margaret