13.07.13 - Tęsknię

Tatusiu czego cię tu nie ma? Czego wyjechałeś? Zostawiłeś mnie samą? Wróć! Albo zabierz mnie do siebie. Nie chcę tu siedzieć z matką, która uważa, że jestem najgorsza, która nie pamięta, że istnieje, chyba, że czegoś chce, która mnie nie kocha, tylko udaje. Nic dla niej nie znaczę, jestem tylko problemem. Cały czas zadaje sobie pytanie: dlaczego w ogóle jeszcze żyje. Tak wiele razy myślałam jak prosto mogłaby się zabić, i wyobrażałam sobie reakcje na moją śmierć innych. Ona może i by rozpaczała przez może miesiąc, a potem by zapomniała, że w ogóle istniałam, bo przecież ma jeszcze dwie idealne córki, więc po co jej ja, ta najgorsza. Chodź tak się staram zawszę widzi tylko moje wady, nigdy nie pamięta moich dobrych uczynków, ani rzeczy, których dla niej zrobiłam, zawsze pamięta tylko te złe. Jak mam wytrzymać z nią jeszcze prawie 2 miesiące bez bez wychodzenia z domu, czego nie mogę być już pełnoletnia? Na szczęście we wrześniu pójdę do bursy i w końcu się od niej odetnę przynajmniej na pięć dni w tygodniu.
Cały czas obraża z Kamilą tatę, jak by był najgorszym człowiek na świecie, mówią, że jest chamski i zły, i że mu na nas nie zależy. Zawsze proszą go tylko o kasę, więc jak ma być dla nich miły, skoro tylko tego od niego chcą, wiem, że go nie kochają. A ja go kocham, pomimo tego, że nas zostawił, bo wiem, że musiał mieć dobry powód, chcę żeby wrócił. Do 13 roku życia co rok, gdy zdmuchiwałam świeczki na torcie wypowiadałam to samo życzenie "Żeby tata wrócił i żebyśmy znowu byli razem", lecz przez ostatnie dwa lata odkąd mama zachorowała życzyłam sobie jej powrotu do zdrowia i tylko dlatego przestałam wypowiadać tamto życzenie. Chcę żeby wrócił, albo zabrał mnie do siebie, chcę znowu go zobaczyć, i powiedzieć mu, że go kocham, chcę opowiadać mu jak minął mi dzień, chcę mu się skarżyć, chcę się do niego przytulić, chcę być z nim... a on jest tak daleko.  Boję powiedzieć się mu to wszystko, boję się jego reakcji, boję się, że mnie nie zrozumie, boję się bo nie wiem jaki jest. Trzy dni temu po praz pierwszy dowiedziałam się kiedy ma urodziny. Nie ma go przy mnie, choć ja tak bardzo chcę go poznać. Chciałabym tak bardzo, żeby mnie zobaczył, żeby on też poznał mnie. Chciałaby wiedzieć, czy jeśli mógłby mnie teraz widzieć to czy by był dumny, czy zawstydzony, czy uznał by mnie za dobrą córkę. Przyłapuję się czasem na ty, że szukam go w tłumie, że gdy zobaczę kogoś podobnego do niego serce zaczyna mi szybciej bić i za wszelką cenę chcę się dowiedzieć, czy to  naprawdę on. Tak bardzo za nim tęsknię, tak bardzo chcę mu pokazać mój świat i poznać jego. Kocham Cię, tato.

Would you call me a saint or a sinner? 

Would you love me a loser or winner? 

When I see my face in the mirror 

We look so alike that it makes me shiver 

I still look for your face in the crowd 

Oh if you could see me now 

Would you stand in disgrace or take a bow? 

Oh if you could see me now 

Margaret